تفاوت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی

از آنجایی که آنژیوپلاستی و آنژیوگرافی با هم اشتباه گرفته می شوند ما به تعریف هر کدام بصورت جداگانه پرداخته ایم تا تفاوت مشخص باشد.

آنژیوگرافی چیست؟

اگر شما یکی از میلیون ها نفری باشید که دارای آنژین (درد قفسه سینه) یا بیماری شریان کرونری (باریک شدن یا انسداد شریان های قلب) هستید، شما در معرض خطر حمله قلبی قرار دارید. برای کاهش خطر حمله قلبی، پزشک شما ممکن است آنژیوگرافی توصیه کند.

آنژیوگرافی، بررسی رگهای خونی (شریان) برای بررسی هر گونه انسداد در جریان خون می باشد. در این آزمایش از اشعه ی ایکس برای ترسیم “نقشه ی مسیر” رگ های خونی در قلب و سایر ارگان ها واندام های بدن استفاده می شود.

در طول این رویکرد که احتمالاً شما تحت بیهوشی قرار می گیرید، پزشک یک سوزن را وارد شریان کشاله ران می کند و ماده ی کنتراست خاصی به نام “کنتراست مدیوم”را از طریق لوله ی نازکی به نام کاتتر تزریق می کند که هر مشکل یا ناهنجاری احتمالی در رگ های خونی را بررسی می کند. آنژیوگرافی به طور کلی، ایمن و بدون درد است و معمولاً ظرف مدت کوتاهی با موفقیت به اتمام می رسد.

عوارض آنژیوگرافی

عوارض جانبی آنژیوگرافی معمولاً محدود به کبودی یا زخم در طول چند هفته بعد می باشند، گرچه، این روش می تواند چندین عوارض جدی مانند واکنش منفی به ماده کنتراست، سرگیجه یا تنگی نفس، حمله قلبی یا آسیب کلیوی ناشی از ماده حاجب داشته باشد. در بیشتر موارد، حتی عوارض جانبی جدی مربوط به آنژیوگرافی نیز موقتی و قابل درمان هستند.

آنژیوگرافی، معمولاً در بیمار مبتلا به آنژین برای شناسایی گرفتگی شریان ها (آترواسکلروز) که می تواند منجر به حمله یا سکته قلبی شود، انجام می شود. آنژیوگرافی، همچنین برای برنامه ریزی روشهای تهاجمی برای گشادکردن رگ های خونی باریک یا مسدود شده، برای شناسایی بیماری شریانی محیطی و تشخیص انسداد در خونرسانی به کلیه ها یا ریه ها (که می تواند منجر به آمبولی ریوی شود) استفاده می شود.

آنژیوپلاستی چیست؟

اینترونشنیست، پس از آنژیوگرافی، بسته به شدت هر انسداد، ممکن است تصمیم بگیرد که به منظور جلوگیری از انجام یک جراحی بزرگ، آنژیوپلاستی انجام دهد. اینترونشنیست در طول روش آنژیوپلاستی، مانند آنژیوگرافی، یک کاتتر را وارد انسداد شریانی می کند و آن را با استفاده از اشعه ی ایکس هدایت می کند، سپس یک بالون قابل باد شدن را در ناحیه مسدود شده قرار می دهد.

بالون، حاوی آبی است که فشار آن از سطح فشار خون بالاتر است، بنابراین انسداد را باز می کند و باعث می شود که خون دوباره درون شریان جریان پیدا کند. این رویکرد معمولاً به آنژیوپلاستی بالون معروف است. گرچه، اگر در برخی موارد، آنژیوپلاستی موفقیت آمیز نباشد، جراح عروق ممکن است از استنت (داربستی که معمولاً از فلز یا مواد دیگر ساخته می شود) استفاده کند تا بتواند دیواره شریان را برای افزایش جریان خون بازتر نگه دارد.

آنژیوپلاستی، مانند آنژیوگرافی، یک روش ایمن با عوارض جانبی اندک می باشد. با این حال، این فرایند خطر آسیب رگ خونی و در موارد نادر، جراحی اضطراری را به همراه دارد.

عوارض آنژیوپلاستی

عوارض دیگر آنژیوپلاستی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• باریک شدگی شدید رگ که باز کردن آن با استفاده از بالون، علی رغم تلاش های زیاد غیر ممکن باشد.
• گرفتگی مجدد رگ در زمانی که از استنت استفاده نشده است.
• حمله قلبی
• مشکلات کلیوی
• ضربان قلب نامنظم

اگر شما از چندین انسداد شریانی رنج می برید یا بیماری های دیگری مانند دیابت دارید، پزشک ممکن است جراحی بای پس شریان کرونری را توصیه کند، که در آن یک رگ خونی از قسمت دیگری از بدنتان به طرف محل مسدود شده ی شریان هدایت می شود. پس از انجام موفقیت آمیز رویکرد آنژیوپلاستی، ریکاوری معمولاً یک ساعت طول می کشد، پس از آن می توانید از بیمارستان ترخیص شوید.

اینترونشنیست برای جلوگیری از انسداد های دیگر در آینده، داروهای رقیق کننده خون را پیشنهاد می کند. با پزشک مشورت کنید تا اطلاعات بیشتری را درباره ی مزیت های آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی و خطرات احتمالی آنها به دست آورید.